Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Η ιστορία του χωριού


Το χωριό έχει ηλεκτρικό φως (ΔΕΗ) από το 1971. Στα περισσότερα πια σπίτια υπάρχουν τηλέφωνα πέραν του Τηλεφωνικου θαλάμου στην κ. πλατεία Το χωριό τροφοδοτείται με νερό απ' το Λύτρειο υδραγωγείο. Το νερό είναι κρύο, ελαφρό και χωνευτικό. 'Οι δρόµοι του χωριού είναι καθαροί και οι περισσότεροι τσµεντοστρωµένοι ή πλακοστρωµένοι και φέρουν ονόµατα αξιόλογων Δορβιτσωτών
Έδρα του Δήμου Πυλήνης είναι η Σίμος, όπου βρίσκεται το δημαρχείο.
Μορφολογικά χαρακτηριστικά: Κατά το μεγαλύτερο μέρος ορεινός Δήμος με συμπληρωματικά ημιορεινά χαρακτηριστικά.
H Δορβιτσά είναι ένα απο τα αρχαιότερα χωριά της Ναυπακτίας. Πότε ακριβώς ιδρύθηκε κανένας πιά δεν ξέρει. Το πιθανότερο είναι να κτίσθηκε μερικά χρόνια μετά την άλωση απο κυνηγημένους, που βρήκαν στα πυκνά δάση του χωριού σίγουρο καταφύγιο. Είναι βέβαιο ότι η περιοχή καλυπτόταν από πυκνά δάση δρυών, πουρναριών και γαύρων. Τι έγιναν όμως τα δάση; Η απάντηση είναι εύκολη, όσο και θλιβερή. Τα κατάστρεψε η φωτιά και το τσεκούρι. Μολογάνε ότι τεράστιοι κορμοί δενδρων τοποθετούνταν στα θεμέλια των σπιτιών, όταν το έδαφος ήταν σαθρό, γιατί τότε τα τσιμέντα καί τα σιδερα ήταν ακόμα άγνωστα. Τώρα τα απομεινάρια του παλιου πυκνοδάσους δεν φοβούνται τους προαιώνιους εχθρούς τους, η αγάπη και η φροντίδα των Δορβιτσωτών τα προστατεύει.

Το παλιότερο έγγραφο στοιχείο γύρω από το χωριό είναι ενα έγγραφο του Σεπτέμβρη του 1770. Σύμφωνα με αυτό οι Λευτεριάνοι πούλησαν το κτήμα του Βαρένoυ προς «τους τιμιωτάτους και προστάτες του Βιλαγετίου Kραβάρου». Η πώληση έγινε σε πολλούς προύχοντες διαφόρων χωριών, όπως «… τους προς τον κυρ Κωσταντή και Δημάκη και λοιπούς Τεροβιτζιότες». Τώρα ποιοί είναι αυτοί οι Δορβιτσιώτες πρόκριτοι είναι άγνωστο. Ακόμα ενα έγγραφο του 1791 όπου υπογράφει από την «Τιροβητζά ο Παντελογιάννης». Υστερα μια θύμηση του 1795, που έγραψε σ' ένα παλιό Ευαγγέλιο ένας γερό­παπας ό Παπαδημήτρης Τσοπέλης.

Η ονομασία του χωριού από το 1770 και δώθε που υπάρχουν γραπτές πηγές παρουσιάζεται σε διάφορους τύπους, όπως Τεροβιτζιά, Τυροβιτζιά, Τιροβίτζα, Τερουβιτζά, Ντουρβετζά, Τερβιτσιά κ.λπ., πράγμα που καθιστά δύσκολη την ετυμολογία της. Ο Πουκεβίλ την αναφέρει ως Dervitcha. Στην κατάσταση για την ίδρυση των Δήμων (1836) απαντιέται ως Dorovitza (Ντοροβίτσα ή Ντοροβιτσά). Η σειρά της επίσημης ονομασίας έχει ως εξής: Δοροβίτσα (ΦΕΚ 1836), Δορβιτσά (1868), Δορβιτσιά (1912) και τελικά επεκράτησε εθιμικά η λέξη Δορβιτσά. Πιθανή εκδοχή όπως υποστηρίζει το Ινστιτούτο Χερσονήσου Αίμου, το τοπωνύμιο να προέρχεται από μεσαιολατινικές λέξεις,όπως:

torbats=πυργόσπιτο
torvaeciae=χορτόπλινθος
tref=τσαντίρι
trabuche=ερείπειο
dervee=δρυόδασος

Κατά τον αείμνηστο Δ. Φούρλα προέρχεται από τις λέξεις τυρό(ς) + Βουτσά (Βουτσί = Βαρέλι· Βίτσα = γεμάτο). Δηλ. τόπος με μεγάλη παραγωγή τυριού. Λαμβάνοντας υπόψη τον τύπο που αναφέρει ο Πουκεβίλ Δερβιτσά (Ντερβιτσά) και τις μαρτυρίες των γερόντων ότι το χωριό ήταν γεμάτο πυκνά δρυοδάση ευκολότερα μπορούμε να δεχτούμε ότι το τοπωνύμιο προέρχεται από τη λέξη δέρβη (ντέρβη - τέρβη - δέρβη) που σημαίνει δρυο-δάσος, δρυμός. Πιθανόν και από επαγγελματωνύμιο Δέρβης -ος, Ντέρβης -ος (δρυοκόμος). Άλλη εκδοχή η ονομασία να έχει βουλγαροσλάβικη προέλευση. Όπως είναι γνωστο άλλωστε κατά την μεσοβυζαντινη εποχή από την ευρύτερη περιοχή πέρασαν οι λαοί αυτοί και άφησαν πολλά τοπωνύμια.




counter www.com2.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου